امروز در هند مراسم بزرگی به مناسبت گشایش معبد "رام" در آیودیا برگزار می شود، همان مکانی که زمانی "مسجد بابری" در آن قرار داشت. این مکان مقدس در ایالت اوتار پرادش در شمال هند که دهه‌هاست محل مناقشه است در سال 1992 به دست هندوهای افراطی که نخست وزیر کنونی و حزب وی محرکین اصلی آنها بودند، ویران شد. اما به نظر می رسد که گشایش این معبد بزرگ که با بودجه 220 میلیون دلاری دولت نارندرا مودی پایه ریزی شده است، چندان هم برای مردم هند خوش یمن نبوده و با جنجال و نگرانی های فراوانی توام شده است.

در شرایطی که مودی مراسمی پر زرق و برق برای این رخداد در نظر گرفته و آن را در حد یک جشن ملی بالا برده است؛ ساختمان نیمه کاره معبد و شتابی که دولت در  گشایش آن از خود نشان داد، بسیاری از رقبا و منتقدان دولت را متقاعد کرده است که به این مراسم صرفا باید در حد یک برنامه تبلیغاتی و در واقع نخستین کارزار حزب حاکم بهاراتیا جاناتا برای انتخابات سراسری امسال نگریسته شود. بر همین اساس بیشتر احزاب مخالف و در راس آنها حزب کنگره، تصمیم به تحریم مراسم گرفته و آن را نه یک رویداد ملی و مذهبی بلکه "ضیافت سیاسی" توصیف کرده اند. در مقابل حزب بی جی پی و حامیانش نیز از همین موضوع استفاده کرده اند تا این احزاب را به حمایت از مسلمانان و ضدیت با مذهب هندو متهم کنند.

اما بحث ها در پیرامون راه اندازی این معبد صرفا به سوء استفاده تبلیغاتی دولت ختم نمی شود. بسیاری در هند نگران این هستند که این رخداد آن هم توسط هندوهای افراطی که خود را پیرو مکتب افراط گرایانه "هندوتوا" می دانند، موجب ایجاد خط سیری از نفرت ورزی و انتقام شود؛ آن هم در کشوری که تا پیش از این الگویی برای تنوعات قومی، فرهنگی و مذهبی و در واقع سمبل "وحدت در عین کثرت" تلقی می شد. مسلمانان هندوستان بیش از همه نگران این مساله هستند، بویژه که اخباری در مورد اجرای پروژه های مشابه برای دیگر مساجد، از سوی افراط گرایان هندو زمزمه می شود. اما این نگرانی و درماندگی را می توان در دیدگاه های تحلیلگران برجسته غیر مسلمان هندی نیز مشاهده کرد: "نخست وزیر مودی اکنون ردای پادشاهی هند را بر تن کرده است. این یک چشم انداز هولناک برای هر معیار درستی از دموکراسی است...[خدای]رام تلالو درخشان عدالت، شفقت و قدرت تخیل، صرفا به ابزاری تبدیل شده است..."در عین حال آنها وقایع اخیر هند را با اتفاقات دهه 1930 قابل مقایسه می دانند: "ایجاد یک دولت ملی گرای قومی با کیش قدرت و خشونت، پرستش خلوص و تمرکز قدرت. این پروژه ایی است که هرگز به سرانجام خوبی منتهی نخواهد شد. این ها همان چیزهایی هستند که جنگهای ویرانگر اروپا و تجزیه هند را به بار آوردند."